Czy warto być wychowawcą?

Musisz ją miec! 

To jest pytanie... Bycie wychowawcą to na pewno wyzwanie, bo jesteś odpowiedzialny za „swoje” dzieci, nagle ich problemy i często problemy ich rodzin stają się Twoimi. Często to bardzo ciężki bagaż, bo bywa, że nie możesz wiele zrobić. Są dzieci, które borykają się z przemocą w rodzinie, wyborem między rodzicami, którzy się rozwodzą, przerostem ambicji i oczekiwań, albo po prostu z prozaicznym (dla nich to koniec świata) pryszczem na nosie. I Ty nauczyciel mający na głowie realizację programu, scenariusze imprez szkolnych i dyżury musisz naleźć czas i pomóc, wysłuchać, poradzić. Często sam nie miałeś takich problemów ani doświadczeń, a to nagle wymaga się od Ciebie, abyś był specjalistą - terapeutą, psychologiem, przyjacielem, wzorem i skarbnicą wszystkich mądrości. Jak ja sobie z tym radzę jako wychowawca 30 niesfornych piątaków?

Szulka - wychowawczyni 

No cóż - raz lepiej raz gorzej. Nigdy jednak nie bagatelizuję, rozmawiam (choć czasem są to trudne rozmowy), wysyłam pisma, słucham mądrzejszych koleżanek, proszę o pomoc naszą szkolną panią pedagog (przecudowną osobę i profesjonalistkę w każdym calu), czytam, uczę się i staram się... tak jest już od 15 lat. Nie każdą sytuację udało mi sie rozwiązać, czasem popełniałam błędy, ale myślę, że jestem coraz lepszym wychowawcą.

Podejdź bliżej - nie gryzę 

 Polecam Wam książkę Anny Konarzewskiej. Jest to jedyna książka na rynku, która przeczytałam od razu od deski do deski. Czuć, że kobieta wie, o czym pisze i cały czas jest jakby z nami... jako koleżanka, mentorka i po prostu nauczycielka, której na sercu leży życie każdego ucznia.

Ponieważ zawsze notuję podczas czytania, podzielę się z Wami tym, co według mnie w tej książce najcenniejsze:

1) Uczniowie szukają szkoły, która rozwija talenty i zainteresowania.

2) Autorytetem  jest nauczyciel, który nie jest nieomylny.

3) Bądź najpierw człowiekiem, a potem wymagającym pedagogiem.

4) Zawsze dotrzymuj słowa.

5) Nie bądź zbyt... zbyt nowoczesny ani zbyt staromodny à znajdź swój      złoty środek.

6) Pokaż uczniowi, że błędów nie należy sie wstydzić, bo one uczą.

7) Edukacja musi mieć sens.

8) Podstawą dobrej relacji jest bezpieczeństwo i wzajemny szacunek.

9) Przestańmy ciągle narzekać – na siebie, na system, na…

10) Nie rób nic wbrew sobie.

Pozytywem tej książki jest też mnogość scenariuszy, które można wykorzystać na swoich zajęciach. Ta pozycja zostanie ze mną na długo, kto wie, czy nie na zawsze.

Czy warto więc być wychowawcą? Odpowiem tekstem z jednego z motywujących plakatów wiszących na drzwiach mojej klasy:

„NIE OBIECUJĘ, ŻE BĘDZIE ŁATWO, ALE OBIECUJĘ, ŻE BĘDZIE WARTO!”